Της Σκεπαστής τα Κάγκελα 10-10-2010

Ταξίδεψε με, σε ένα Ταξίδι χωρίς πυξίδα για οπουδήποτε, μαζι σου να εμε και δεν φοβάμαι σου λέω τίποτα, άλλοι κοιτούν τον Ουρανό και χάνονται... εγώ έχω εσένα στην Καρδιά και απογειώνομαι. Έτσι μεγάλωσα με την Α.Ε.Κ. δίπλα της σε κάθε βήμα, με φωνή και τραγούδι και όπου χρειαζόταν, όπου βρισκόταν εμπόδια και εχθροί ερχόταν και τα άλλα, αλλά αυτά δεν ήταν αυτοσκοπός. Το να είμαι δίπλα της, να τραγουδώ γιαυτήν ήταν και είναι το παν.
Στις μέρες που ζούμε τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι έννοιες για να ασχολείσαι με την Α.Ε.Κ. να την αγαπάς με έναν σχεδόν ερωτικό τρόπο που πολλές φορές κάνουν την γυναίκα σου, την γκόμενα σου να σε κοιτάζουν παράξενα και να απορούν ακόμα και να ζηλέυουν, έχουν αλλάξει, έχουν παραλαχθεί, έχουν σε μεγάλο βαθμό αλλοτριωθεί, σαν να χάθηκε εκείνη η λάμψη, εκείνη η μαγεία, εκείνη η μαγιά.
Χρόνια τώρα σαν Οικογένεια έχουμε μπει σε μονοπάτια δύσβατα, δύσκολα και γεμάτα λάσπες. Το κακό είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα μονοπάτια δεν έχουν στρωθεί από δηλωμένους εχθρούς αλλά από δικούς μας...φίλους. Αλλά και εμείς οι ίδιοι, όχι ευτυχώς όλοι, φροντίσαμε να παραμερίσουμε την σπίθα που με Γνήσιο τρόπο έδινε στην Μπόμπα την ανάφλεξη εκείνη που έπρεπε. Μπερδέψαμε πράγματα και καταστάσεις που μόνο διαιρούν, δεν ενώνουν.
Χαίρομαι γιατι βλέπω ότι η όρεξη υπάρχει για κάτι καλύτερο, υπάρχει και η σπίθα να μας βγάλει από την μιζέρεια και την γκρίνια των προηγούμενων χρόνων. Βέβαια για όλα αυτά προϋποθέτει και η Α.Ε.Κ. να βρει τον δρόμο της, κυρίως η ποδοσφαιρική γιατί για την μάζα του κόσμου και στο μυαλό των περισσότερων δεν υπάρχει και τίποτα πιο πέρα, ίσως μόνο αν υπάρχει κάνα πανηγυράκι κάνας τίτλος και καμιά χαρά να ενδιαφερθούν για την Βασίλισσα, για το βόλεϊ, το Χάντμπολ και πάει λέγοντας.
Η Βασίλισσα βήμα, βήμα προχωράει, ισσοροπεί σε ...χαλαρό σχοινί και το δίχτυ από κάτω φαντάζει ψιλοτρύπιο. Ένας Θεός ξέρει πως ισσοροπούμε, πως δεν έχουμε τσακιστεί ακόμα. Ο Ντικούδης απομακρύνθηκε και ακόμη για γήπεδο δεν έχουμε φως. Ενώ έχουμε να πληρώσουμε το Ελληνικό ...το φάντασμα του Γρανίτσα μας κυνηγάει από το Γαλάτσι! Καταραμένε Γρανίτσα. Όλα φαντάζουν τόσα ρευστά. Πρέπει επιτέλους να βρεθεί η φόρμουλα και ο Φιλίππου να καταλάβει ότι πρέπει να δωθεί μια οριστική λύση σε ότι αφορά την Βασίλισσα.
Οι γυναίκες φέτος ξεκινάνε μάλλον εντυπωσιακά σε όλους τους τομείς. Ελπίζω το παράδειγμα του ανδρικού τμήματος ένα χρόνο πριν να μην το μιμιθούμε και έχουμε στην συνέχεια ...ανώμαλες προσγειώσεις, κρύος ιδρώτας με πιάνει και μόνο που το σκεφτομαι. Τόσο ο Θανάσης αλλά και ο Κώστας είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν αυτά που πρέπει και δεν θα παρασυρθούν σε λάθη αχρείαστα.
Στην πυγμαχία ο χώρος βρέθηκε, να ηρεμήσουν και λίγο οι αθλητές μας που περιφέρονται από εδώ και από εκεί για να βγάλουν μια προπόνηση. Τόσοι ΑΕΚτζήδες υπάρχουν και να μην μπορεί να βρεθεί ένας να αναλάβει αυτό το τμήμα; Δεν μπορώ να ακούω την Τζένη να λέει ότι η Α.Ε.Κ. ουσιαστικά υπάρχει μόνο ως φανέλα γιαυτούς. Έστω και γιαυτήν πάντως Τζένη μου είμαι περήφανος που με τον ιδρώτα σας και τις γροθιές σας την τιμάτε όσο γίνεται περισσότερο. Να συμπλήρώσω με κάτι δανεικό...Συγχωρήστε την Α.Ε.Κ. αν της προσφέρατε πολλά και σας ανταπέδωσε λίγα.
Το πουλμανάκι βρήκε τον δρόμο για την Βέροια, παίζει η Α.Ε.Κ. λέμε. Αλήθεια όλοι αυτοί με τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τις ανακοινώσεις μέσα στην κάψα του Αυγούστου τότε που η Α.Ε.Κ. θύμιζε λέει μέρες του 90....αχαχαχαχα...που στην ευχή χάθηκαν;
Πόσο θα ήθελα να ήμασταν τόσο ενωμένοι, τόσο δυνατοί, τόσο μάγκες ώστε να ανεβαίναμε στο Χαριλάου και όχι να το προσπερνάμε έτσι απλά που μάλλον δεν θα πάμε, γιατι κάποιοι αντι να βάλουν τα στήθη τους μπροστά και να ξεριζώσουν τα “μικρόβια” της εξέδρας που μας περιβάλλουν όλους τα αφήνουν να μας μολύνουν και να σπέρνουν μόνο το αρνητικό και το καταστροφικό. Τα Νιούζ χτες τα λένε με τον πιο ωραίο τρόπο, κάποτε λέγαμε στα σκουλίκια ότι βλέπουν την Φιλαδέλφεια από φωτογραφία! Ωριμότητα και σοβαρότητα...εάν φοβόμαστε να βγούμε μπροστά ας ασχοληθουμε με τίποτα άλλο τότε.
Αποκτήσαμε λέει και προπονητή στο ποδόσφαιρο! Πάλι καλά γιατί 22 μήνες τώρα, μετά τον βάτραχο όλοι μου μίλαγαν για χάος. Τελικά το χάος ήταν επι βατράχου, το πόσο γυμνή, αγύμναστη, χωρίς σύστημα και χωρίς προσωπικότητα ήταν η ομάδα το είδαμε όλοι στον αγώνα με το παράρτημα της Ξάνθης! Αλήθεια τα γιούχα για ποιόν ήταν, για τους παίκτες που απλά είχαν στηθεί όπως τους έμαθε 22 μήνες ο πολύ ήττας, μήπως τελικά έφταιγε ο Κόλα;
Ακόμα γελάω με το κείμενο μιας κάποιας Αθώς Δημουλά στην Καθημερινή της Κυρικαής με τίτλο “ Ο τελευταίος ΑΕΚτζής που έφυγε από την Α.Ε.Κ.” Δηλαδή όλοι εμείς που δεν πουληθήκαμε πότε στον όποιο γαύρο τι είμαστε που παραμένουμε δίπλα στην Α.Ε.Κ; Στον Αγύριστο και ακόμα παραπέρα λέμε...
Ακούω εδώ και καιρό όλο αυτό το παραμύθι με τον Μπλάνκο. Έχει στηθεί μια χαρά το έργο, πρώτα τον ...υποτίμησαν και τώρα λέει τον θέλει και ο Κούπερ! Αυτό το παιχνίδι δημοσιογράφων και μανατζαραίων κάποια στιγμη πρέπει να σταματήσει, να κλείσει μια και καλή αυτή η ορθάνοιχτη πόρτα των Θρακομακεδόνων, ευκαιρία είναι μαζί με την μετακόμιση στα υπερτιμημένα, γειά σας ρε Θανόπουλοι, Σπάτα να γίνει και αυτό.
Καλώς ήλθες λοιπόν Μανόλο στην Α.Ε.Κ. Και ελπίζω από εδώ και πέρα ΟΛΟΙ μαζι να κάνουμε ο καθένας από το πόστο του, από την θέση στην εξέδρα αλλά και από όπου αλλού, αυτό που επιβάλλει η αγάπη μας τα τρία πιο μαγικά γράμματα του κόσμου, ώστε να γίνει ένα νέο ξεκίνημα. Εκεί ψηλά στην 2 το μήνυμα έχει περάσει...Vamos Bien. Το μήνυμα εστάλη...
Στα Σκαλάκια χαράζονται συνειδήσεις, ο εφιάλτης έφυγε, καιρός να φτιάξουμε και πάλι τα όνειρα μας, κομμάτι κομμάτι...
Μην στεναχωριέσαι Νίκο μου, τα Νιούζ θα τον βρούνε τον δρόμο τους, δεν είναι εύκολο, ούτε για μένα ήταν εύκολο να τα αφήσω από την αγκαλιά μου, αλλά έπρεπε, πρέπει να προχωράμε μπροστά έστω και αν χρειάζεται να κάνουμε και κάνα βήμα πίσω.
Να σας ζήσουν Αδερφέ μου...και να τα φέρεις από το Μπραχάμι να πάρουν βάφτισμα και απο εκεί. Πάμε καλά θα έρθουν και τα καλύτερα. Το πνεύμα και η ψυχή του Κώστα Τσινίτα θα μας οδηγεί για πάντα...
Αύριο το απόγευμα άλλη μια φωλιά της Α.Ε.Κ. και της Οικογένειας θα αρχίσει σιγά σιγά τον δικό της δρόμο. Ραντεβού λοιπόν στα Φηρά στο Magnum καφέ, έχουμε πολλά να πούμε και ακόμα περισσότερα να κάνουμε, για αρχή ας κιτρινίσουμε το νησί!
Το βράδυ με βρίσκει στην Αθήνα, μια βόλτα να περάσω από τις Φιλαδέλφειας τα μέρη, μια τζούρα Κιτρινόμαυρου αέρα να αναπνεύσω, να μου δώσει πνοή να συνεχίσω να πιστεύω πως μια μέρα θα ορθωθεί και πάλι το υπέρλαμπρο Σταδιο μας, το Σπίτι της Α.ΕΚάρας μας, από εκεί που μεγαλώσαμε, εκεί που γελάσαμε και εκεί που κλάψαμε αμέτρτητες φορές. Να κλάψουμε που θα το δούμε να ορθώνεται και πάλι μπρός μας...και το χαμόγελο να ξαναγυρίσει πίσω στο πρόσωπο μας μαζί με εκείνες τις μαγικές Κυριακές.
Κυκλοφορούμε και στο διαδίκτυο στο http://skepastiskagkela.blogspot.com τώρα και στο Facebook .
Έχουμε ηθική υποχρέωση την μαγεία και την μαγιά της Σκεπαστής να την δίνουμε σε όλους αυτούς που δεν θα την γνωρίσουν ποτέ. Το επιβάλλει η ΑΕΚ που μεγάλωσε και χτυπάει πάντα ORIGINAL στην Καρδιά μας.
Καλημέρα Αδέρφια. Της Σκεπαστής τα Κάγκελα είναι οδηγός μας... Όχι, “τραγουδιάρα” αδελφούλα μου δεν είναι πια χλωμό το φεγγάρι...Φωτεινό είναι και φέγγει τον δRόμο μας...και συγνώμη που ακόμα δεν πήρα διαρκείας για το Σάλας, απαράδεκτος!
Για την Υπογραφή
Διονύσης ΜπRαχάμι
...έτσι για να θυμόμαστε τα παλιά και να ετοιμάζουμε τα επόμενα!