Έχουμε ανάγκη να είμαστε πάντα έτοιμοι για αγώνες και μάχες αλλά κυρίως έχουμε ανάγκη από πολεμιστές, πολεμιστές με ψυχή, γιατί χωρίς αυτούς και χωρίς ψυχή δεν είσαι ικανός όχι την ελευθερία σου να υπερασπιστείς, μα ούτε το ψωμί για να ταϊσεις τα παιδιά σου. Το «ΟΧΙ» της εποποίας του 1940, εκεί ψηλά στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, είναι μια φυσιολογική συνέχεια του Μολών Λαβέ του Λεωνίδα, της άρνησης για παράδοση της Πόλης από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Το «ΟΧΙ» θα μας συντροφεύει σαν σημείο ηρωισμού, θύμησης και σεβασμού των προγόνων μας και όχι σαν σημείο αρνητικότητας και ισοπέδωσης κάθε έννοιας απλής λογικής και σεβασμού. Ο δικός μας δρόμος, μας βρίσκει σήμερα στα Ιερά Χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας, στην περιοχή του Ποδονίφτη όπως λεγόταν παλιά πριν καν δημιουργηθεί ο σημερινός Δήμος και πριν οι σημερινοί νεόκοποι δημοτικοί «κεμαλικοί-άρχοντες» αποφασίσουν ότι εμείς οι Πρόσφυγες δεν χωράμε στον «Δήμο» τους. Λέμε «ΟΧΙ» στην λήθη που μας προσφέρει η λογική των γκόλντεν μπόις και των όποιων ανιστόρητων εγωιστών φροντίζουν με εκδικητική μανία να μην σέβονται την ιστορία μας, την ιστορία της Α.Ε.Κ. . Λέμε «ΟΧΙ» σε όλους αυτούς που θέλουν να μας βλέπουν σαν μπάζα. Λέμε «ΟΧΙ» σε αυτούς που την Α.Ε.Κ. την βλέπουν σαν επιχείρηση, σαν το χιλιάρικο με το κεφάλι του Δία που έλεγε και ο κάποτε φοιτητής της ΑΣΟΕ σε έναν Αντιχούλιγκαν. Σήμερα η Σημαία με τον Δικέφαλο θα κυματίσει Ψηλά και περήφανη στα Ιερά Χώματα μας.
Σήμερα θα νιώσουμε και πάλι λίγη από εκείνη την μαγεία αλλά και την μαγιά που τόσο μας έχει δέσει με αυτά τα χώματα.
Ο χρόνος που περνάει είναι πολύτιμος και μας πονάει πολύ, όμως ένα πρόσφατο παράδειγμα μέσα από την οικογένεια μου, μου έδειξε ότι έστω και αργά πολύ αργά για το συγκεκριμένο παράδειγμα, μόλις 68 χρόνια η έστω και απλή και λιτή αναγνώριση της μάχης και της θυσίας γίνεται πράξη. Ένας ακόμη στρατιώτης, ένας πολεμιστής, που έδωσε και ψυχή και σώμα πριν 68 χρόνια τιμήθηκε από την πολιτεία, την χώρα του, για αυτή του την θυσία εκεί πάνω στα βουνά της Ηπείρου, σας παραθέτω το όνομα μόνο για να περάσει και στην ιστορία, Βασίλης Μπόνιος, και τιμήθηκε η μνήμη του όπως και άλλων πολεμιστών σε μια σεμνή τελετή στο Καλπάκι, λίγο έξω από τα Γιάννενα.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος μας, μεγάλη η φθορά που μας προκαλεί αλλά αντέχουμε αν και πολύ εύκολα πολλοί ξεχνάνε, διαγράφουν εάν προτιμάτε, αφού αυτό είναι το πιο εύκολο, όμως πάντα κάπου, κάποτε θα υπάρχει η αναγνώριση όταν πολεμάς για το καλό, το σωστό και το δίκαιο και έχεις να αντιμετωπίσεις εχθρούς παράλογους και εκδικητικούς.
Σήμερα η Σημαία με τον Δικέφαλο ας μας ταξιδέψει σε όλα αυτά που μας ενώνουν και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να περάσουν 68 χρόνια ώστε να δικαιωθεί το σωστό και το δίκαιο. Να είναι καλά όλοι αυτοί που από 21 ευρώ ο καθένας μάζεψαν και φρόντισαν σήμερα να μας θυμίσουν ότι η Α.Ε.Κ. σημαίνει κάτι παραπάνω από τρία γράμματα της αλφαβήτου και μια χούφτα ευρώ.
Ευτυχώς που πάντα θα υπάρχουν πολεμιστές να φυλάνε τα δικά μας τείχη. Ευτυχώς πάντα θα υπάρχουν πολεμιστές που θα αγωνίζονται και θα δίνουν μάχες …
Ραντεβού στις 4 στο Γήπεδο της Α.Ε.Κ…μύρισε ο βασιλικός, θα μυρίσουν και οι τριανταφυλλιές!
Σήμερα θα νιώσουμε και πάλι λίγη από εκείνη την μαγεία αλλά και την μαγιά που τόσο μας έχει δέσει με αυτά τα χώματα.
Ο χρόνος που περνάει είναι πολύτιμος και μας πονάει πολύ, όμως ένα πρόσφατο παράδειγμα μέσα από την οικογένεια μου, μου έδειξε ότι έστω και αργά πολύ αργά για το συγκεκριμένο παράδειγμα, μόλις 68 χρόνια η έστω και απλή και λιτή αναγνώριση της μάχης και της θυσίας γίνεται πράξη. Ένας ακόμη στρατιώτης, ένας πολεμιστής, που έδωσε και ψυχή και σώμα πριν 68 χρόνια τιμήθηκε από την πολιτεία, την χώρα του, για αυτή του την θυσία εκεί πάνω στα βουνά της Ηπείρου, σας παραθέτω το όνομα μόνο για να περάσει και στην ιστορία, Βασίλης Μπόνιος, και τιμήθηκε η μνήμη του όπως και άλλων πολεμιστών σε μια σεμνή τελετή στο Καλπάκι, λίγο έξω από τα Γιάννενα.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος μας, μεγάλη η φθορά που μας προκαλεί αλλά αντέχουμε αν και πολύ εύκολα πολλοί ξεχνάνε, διαγράφουν εάν προτιμάτε, αφού αυτό είναι το πιο εύκολο, όμως πάντα κάπου, κάποτε θα υπάρχει η αναγνώριση όταν πολεμάς για το καλό, το σωστό και το δίκαιο και έχεις να αντιμετωπίσεις εχθρούς παράλογους και εκδικητικούς.
Σήμερα η Σημαία με τον Δικέφαλο ας μας ταξιδέψει σε όλα αυτά που μας ενώνουν και ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να περάσουν 68 χρόνια ώστε να δικαιωθεί το σωστό και το δίκαιο. Να είναι καλά όλοι αυτοί που από 21 ευρώ ο καθένας μάζεψαν και φρόντισαν σήμερα να μας θυμίσουν ότι η Α.Ε.Κ. σημαίνει κάτι παραπάνω από τρία γράμματα της αλφαβήτου και μια χούφτα ευρώ.
Ευτυχώς που πάντα θα υπάρχουν πολεμιστές να φυλάνε τα δικά μας τείχη. Ευτυχώς πάντα θα υπάρχουν πολεμιστές που θα αγωνίζονται και θα δίνουν μάχες …
Ραντεβού στις 4 στο Γήπεδο της Α.Ε.Κ…μύρισε ο βασιλικός, θα μυρίσουν και οι τριανταφυλλιές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου