Όταν γύρω σου όλα αλλάζουν, όταν όλα δείχνουν να σε τρομάζουν, να σε τρομοκρατούν, να σε ταίζουν απογοήτευση και αποστροφή, να σου πετσοκόβουν το μεροκάματο, να σου αφαιρούν το δικαίωμα να συνεχίσεις να δημουργείς, να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι, να πιστεύεις στην ελπίδα, να μεγαλώνεις ακόμη και να γεννάς τα παιδιά σου, να ΖΕΙΣ, τότε πως να χωρέσει τόση οργή και θλίψη για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας σε μερικές γραμμές, λίγες σελίδες, άντε μερικά εξώφυλλα.
Ζούμε στην Ελλάδα του Χάους, όπως πολύ εύστοχα τούτη εδώ η εφημερίδα είχε ίσως και το πιο ουσιαστικό εξώφυλλο μερικές μέρες πριν. Ζούμε σε ένα μόνιμο Χάος δυστυχώς και τίποτα δεν δείχνει αυτό να αλλάζει όσα δάνεια και να μας δώσουν, όσο και αν αφήσουν οι αφεντάδες του τόπου να πιάσουν μόνο τον δικό μας τον κ... ! Άλλωστε μέσα στο χάος την καλύτερη τους έχουν πάντα τα λαμόγια, οι απατεώνες, οι ψεύτες, οι υποκριτές οι τεμπέληδες και σίγουρα οι πολιτικοί. Το αύριο δυστυχώς δεν φαντάζει πιο φωτεινό, και οι μόνοι που σίγουρα δεν θα την πληρώσουν είναι οι προαναφερόμενοι.
Από το μυαλό μου πλέον πολλά περνάνε μέχρι και να ρίξω μαύρη πέτρα (και εδώ που είμαι μόνο τέτοιες έχει) πίσω μου να σηκωθώ να φύγω όπως σηκώθηκαν κάποτε και οι γονείς μου για τα ξένα, να ρίξω την ασπίδα και το δόρυ....μα πως να φύγω, πως να νιώσω νικημένος; Από πουθενά δεν μου έρχεται κάτι θετικό. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν, αλλά πλέον η “βρώμα” και η δυσωδία” είναι βαριά και ανυπόφορη σε όλα τα μήκη και πλάτη της κοινωνίας μας. Χρειάζεται ρήξη με το κακό, με την λαμογιά, με την ψευτιά και την υποκρισία.
Όταν είσαι ανίκανος επι χρόνια να γιατρέψεις έναν μικρό χώρο όπως αυτό του ποδοσφαίρου πως είναι δυνατόν να γιατρέψεις όλο το σύστημα και την κοινωνία, πως να διροθώσεις τα λάθη; Όταν ακόμη και τις πορείες που κάνεις αφήνεις μια χούφτα ανθρώπους να τις αμαυρώνουν και όταν πια φτάνεις στα σκαλιά της βουλής...οι άγριοι που τα κάνουν ρημαδιό δεν υπάρχουν, όπως με άνεση εμφανίζονται για να σπάνε τις βιτρίνες του κοσμάκη, να λεηλατούν και να δολοφονούν.
Δυστυχώς δεν έχουμε πτωχεύσει μόνο οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά. Ψάχνω για λύση, για διέξοδο. Βασικά χαθήκαμε όλοι στον δικό μας εγωιστικό κόσμο, αφήσαμε την τιβί να μας αποβλακώσει. Κάποιοι θα χαμογελάτε πονηρά με τις ...γραφικότητες μου. Δικαίωμα σας να “χαμογελάτε”, δεν θα σας το στερήσω, άλλωστε το χαμόγελο κάνει και καλό στην καρδιά εν αντιθέσει με το χάος, τα στουπιά, τα μπουκάλια, τα γκλομπ των ανεξέλεκτων μπάτσων και το ψέμα των πολιτικών και από κάτω ένα πλήθος χειροκροτητών που με την πρώτη ευκαιρία και το πρώτο βόλεμα και πάλι θα σιωπήσουν μέχρι ο βοσκός του κοπαδιού να τους δώσει και πάλι το σύνθημα του ...στημένου τους αγώνα!
Ας πάμε στα δικά μας, εκεί όπου ο ...φλώρος Παππάς υπάρχει και δίνει και ο παντελονάτος και ο μάγκας κρύβεται. Εκεί όπου τώρα ο βαζελοπατέρας υμνήται από τον Βασιλομπίλαρο ενώ προ καιρού Θανόπουλος και Αδαμίδης ήταν τσιράκια και μπροστινοί! Εκεί όπου ο λίγο πριν την σύνταξη βάτραχος μας αποδεικνύει πόσο λίγος είναι για προπονητής.
Και εσύ ...αδερφέ μας με τον βατραχοσάιτ365.gr μέχρι πότε ακόμη θα μας αβαντάρεις τον παντελονάτο τίγρη; Πόσο πιο κάτω πρέπει να πέσει η Α.Ε.Κ. για να την πάρει ακόμα πιο τσάμπα ο βάλε πλάτη; Και αν από περιέργεια ο Παππάς δίνει λίγα εσύ που παίζεις και κονομάς με το όνομα της Α.Ε.Κ. πόσα δίνεις; Αλήθεια αυτή η ...Ώρα για Ύπνο που κάνει και υποδείξεις για το αύριο του οργανωμένου κινήματος πότε θα ξοφλήσει την Μάνα Α.Ε.Κ;
Μένω σε δύο σημεία. Το προπονητικό, αυτό ντε που θα είναι ΣΑΝ να ανήκει στην Α.Ε.Κ. για να μην ξεχνιώμαστε, προχωράει είτε αρέσει είτε όχι στον οποιοδήποτε, και στο κάτω κάτω της γραφής καλύτερα να τα παίρνει ο Νοτιάς πάρα ο Τζίνης και ο κάθε Τζίνης.
Στο θέμα του Γηπεδικού, στην Νέα Φιλαδέλφεια σε λίγες μέρες έχουμε μια ακόμη συνάντηση. Σίγουρα δεν θα χτιστεί με αυτή το Γήπεδο αλλά είμαστε στον σωστό δρόμο, έστω και με 6 χρόνια καθυστέρηση. Τώρα όσοι θέλουν να βλέπουν ανούσιες συναντήσεις δημοσιοσχεσίτικου περιεχομένου, φαντάζομαι ότι ανήκουν στην συνωμοταξία αυτών που αν ποτέ δούνε τον ΧΧ να κόβει την κορδέλα θα γίνουν...γαύροι και θα πάνε και στον Πειραιά!
Στην Βασίλισσα έχουμε παίξει όλες τις μάρκες μας στον ...Μπόμπ ή καλύτερα στους εδώ αντιπροσώπους του! Γελάω δε με κάτι αναφορές που ανακατεύουν και τον Φιλίππου. Βρε αφήστε τον τον άνθρωπο αρκετά τραβάει τον τελευταίο καιρό εκει στο νησί. Και επειδή κάποια λόγια μου παρεξηγήθηκαν για το ...μέλι αυτό είναι στην καρέκλα και από την οποία εύχομαι γρήγορα να απεμπλακείς και να γυρίσεις στο σπίτι και στα παιδιά σου, άλλωστε αυτά έχουν μεγαλύτερη αξία από όλα τα άλλα.
Δυστυχώς η ομάδα της Σάλας δεν τα κατάφερε να πάρει και το πρωτάθλημα. Έμεινε με την γλυκιά όμως γεύση της ανόδου, μιας ανόδου που της στέρησαν πέρυσι οι χαρτογιακάδες της ΕΠΟ. Ίσως εδώ να κολλάει και το μότο του τμήματος, που παρόλα αυτά το θεωρώ άστοχο “ against modern football”. Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουμε ότι μερικά πράγματα δεν έχουν και τόση σχέση με τα ...Οικογενειακά μας καπρίτισια ή απωθημένα.
Τέλοσπαντων θα επανέρθω στο μότο κάποια άλλη στιγμή, εκείνο που με λύπησε ήταν που τα παιδιά του τμήματος ήθελαν να αφιερώσουν και το πρωτάθλημα στον Πανούλη από την Ηλιούπολη και που δυστυχώς δεν έκατσε. Έστω και έτσι όμως η άνοδος άνηκε στον Πάνο. Με τον Πάνο μας χώριζαν πέρα από την Λεωφόρο Βουλιαγμένης που χώριζε το Μπραχάμι από την Ηλίούπολη και έξω από την Α.Ε.Κ. και την ORIGINAL πάρα πολλά, όμως αυτά δεν μας κράταγαν μακριά μέσα στην Οικογένεια. Αλλά τι τα λέω σήμερα όταν κάποιοι συστηματικά μέσα στην Οικογένεια ψάχνονται για αυτά που μας χωρίζουν, αυτα που μας κάνουν να διαφέρουμε, αυτά που δεν μας ενώνουν. Δεν είναι ORIGINAL αυτό!
Παρακάτω σας παραθέτω ένα γράμμα του αδερφού του Πάνου, που έφτασε μέχρι την ιστοσελίδα της Μαμάς και από εκεί ήρθε σε μένα, που δεν ήταν ποτέ Α.Ε.Κ. μα έγινε και αυτό είναι ...ORIGINAL.
Καλημέρα παιδιά...
Το όνομα μου ειναι Γιώργος Παπαζώτος....αδερφός του Πάνου....που έφυγε από κοντά μας πριν 11 χρόνια.....χθες το βράδυ ήμουν στο κλειστό του Γέρακα για να δω την ΑΕΚ απέναντι στη Σαλαμίνα...αν και Ολυμπιακός...χθες χάσαμε 5-4....θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά της Original για την τιμή που έκαναν σε μένα και την οικογένεια μου να τιμήσουν με ένα πανό την απώλεια του Πάνου μας....χθες ήταν ακριβώς 11 χρόνια....Δευτέρα "έφυγε"...Δευτέρα έγινε ένα ματς για τον Πάνο... ήμουν παρέα με όλους τους φίλους μου...τον Γιάννη Ντόκο...Αντώνη Ποντικάκη...τον Νίκο απο το Χολαργό...τον Γιώργο...τον Κούλη...τον Δημήτρη τον Χατζηχρήστο και τόσα παιδιά που δεν τα ήξερα...για άλλη μία φορά απέκτησα αληθινούς φίλους σε λίγες στιγμές...όλους εσάς...που λατρέψατε τον Πάνο και το εφημεριδάκι του...η μεγαλύτερη τιμή που του κάνετε....δεν τον ξεχνάτε ποτέ...όπως δεν τον ξέχασαν ποτέ οι πιο κοντινοί του φίλοι και κάθε εβδομάδα διάβαζα τα νέα σας από την εφημερίδα που του άφηναν στον τάφο....ήμουν μέλος της 7...αλλα η Οriginal ειναι η θύρα της καρδιάς μου....την καρφιτσα της Original θα την έχω πάντα στην καρδιά μου.....και όπως έμαθα, πολλοί από εσάς τον Πάνο δεν τον γνωρίσατε.....γνωρίσατε όμως την τρέλα του για την ΑΕΚ σας...και θέλω να συνεχίσετε οτι άρχισε ο Πάνος....ο δικος μας Πάνος.....
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη σας στον Πάνο που έφυγε.....
* Δε ξέρω αν ειναι εύκολο....αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή...- αν γίνεται - ...να δω ένα άρθρο στο σάιτ σας για τον αδερφό μου...αλλά και για όλα τα παιδιά που έφυγαν απο την ΑΕΚ για να φτιάξουν την Original του παραδείσου....
Με τιμή
Γιώργος
Τι να προσθέσω παραπάνω, τι να πω; Τα περαστικά μου να δώσω εδώ στον Μήτσο στο Μπραχάμι που είχε μια άτυχη στιγμή με την μηχανή.
Κυκλοφορούμε και στο διαδίκτυο στο http://skepastiskagkela.blogspot.com
Έχουμε ηθική υποχρέωση την μαγεία και την μαγιά της Σκεπαστής να την δίνουμε σε όλους αυτούς που δεν θα την γνωρίσουν ποτέ. Το επιβάλλει η ΑΕΚ που μεγάλωσε και χτυπάει πάντα ORIGINAL στην Καρδιά μας.
Καλημέρα Αδέρφια. Της Σκεπαστής τα Κάγκελα είναι οδηγός μας... Δεν εγκαταλείπουμε την Ασπίδα, δεν αφήνουμε πίσω μας το Δόρυ!
paRa-NOID
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου